🕊️

۷۷امین روز

آرام تر شده‌ام، شاید صبورتر. دست از فکر کردن و نوشتن راجع به انقلاب برنداشته‌ام اما به زندگی خودم و اوضاع آشفته‌اش بیشتر اهمیت می‌دهم. کاری نیست که از دستم بر بیاید و انجامش ندهم و به کارهایی که از دستم برنمی‌آید کمتر فکر میکنم. روزی انقلاب به خیابان های ما هم سرخواهد زد و آن روز که دور نیست در کنار مردمم خواهم بود ولی حالا باید کنار کتابهایم بمانم. از بحث و دعوا دوری میکنم که شبیه به اخلاق همیشگی‌ام نیست. آری از خودم دور شده‌ام تا به آرامش نزدیک‌تر بمانم. با خود مدام تکرار میکنم که ۷۷ روز شده است و هر آن کس که نفهمیده پس از این هم نخواهد فهمید. قطعاً صلاحش در نفهم ماندن است. رها کردم این قشر بی‌جهتِ خاکستریِ ترسو را. فرسوده نشدن اعصابم مهم‌تر است چرا که برای روزهای سخت‌تر پیش‌رو نیازش دارم... امیدوارم آرام و امن باشید عزیزان!